គ្រួសារស្តុកស្តម្ភ នឹងតាំងនៅមិនបានយូរ ព្រោះហេតុ ៤យ៉ាង:

គ្រួសារស្តុកស្តម្ភ នឹងតាំងនៅមិនបានយូរ ព្រោះហេតុ ៤យ៉ាង:

១-របស់បាត់ មិនតាមរក ។

២-របស់ចាស់ទ្រុឌទ្រោម មិនចេះជួសជុលជាថ្មី ។

៣-មិនចេះប្រមាណក្នុងការប្រើប្រាស់ទ្រព្យសម្បត្តិ ។

៤-តាំងបុរស ឬស្រ្តី ដែលគ្មានសីលធម៌ជាធំក្នុងគ្រួសារ ។

បង្ហាញទាំង ៤ ខាងលើនេះ ជាមូលហេតុនៃសេចក្តីវិនាស។វង្សត្រកូលនោះ ទោះជាស្តុកស្តម្ភយ៉ាងណាក្តី បើមនុស្សក្នុងគ្រួសារនោះ ខ្វះគំនោលសេដ្ឋកិច្ច ឬខ្វះសីលធម៌ មិនយកចិត្តទុកដាក់និងរបស់ដែលបាត់ របស់ខូចល្មមជួសជុលប្រើតទៅទៀតបាន មិនរវល់បណ្តោយឲ្យទៅដូច្នេះ ប្រើប្រាស់ទ្រព្យខ្ជីរខ្ជារ មិនដឹងមុខក្រោយ ជាពិសេស មេគ្រួសារនោះ គ្មានមារយាទ សណ្តាប់ធ្នាប់ (សីលធម៌) ផង រិតតែនាំឲ្យវិនាសហិនហោចទៅទៀត។

 កុំថាតែទ្រព្យសម្បត្តិជាគ្រឿងសង្ហារិម សូម្បីអសង្ហារិម ដូចជាផ្ទះ ដីធ្លីជាដើម ក៏គង់អន្តរាយដែរ។

 ក្នុងកុលចិរដ្ឋិតិធម៌ គឺ ធម៌សំសម្រាប់ធ្វើឲ្យវង្សត្រកូល ក្រុមគ្រួសារ អាចឋិតឋេរ តពូជពង្សតំណែលបានយូរ ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធបានបង្ហាញគោលធម៌ ៤ យ៉ាង  សម្រាប់អនុវត្តិ គឺ៖

១-នដ្ឋគវេសនា  របស់បាត់  របស់អស់  ចេះរកទុក  ។

២. ជិណ្ណបដិសង្ខរណា  របស់ចាស់ទ្រុឌទ្រោម  ចេះជួសជុលប៉ះប៊ុន  ។

៣. បរិមិតាបាណភោជនា  ស្គាល់ប្រមាណក្នុងការបរិភោគ ក្នុងការប្រើប្រាស់       ។

៤. អធិបច្ចសីលវន្តស្ថាបនា  តែងតាំងអ្នកមានសីលធម៌ឲ្យធ្វើជាមេផ្ទះ  ។​

ផ្ទះក៏ដូចជាសង្គម ហើយក៏ដូចជាប្រទេសដែរ កាលណាមានអ្នកដឹកនាំមិនល្អ ផ្ទះ សង្គម ប្រទេសនោះ នឹងដល់ការ វិនាសអន្តរាយជាពុំខាន ។

ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ទ្រង់សំដែងរឿង អបាយមុខក្តី សុខរបស់គ្រហស្ថអ្នកគ្រប់គ្រងគ្រួសារតាំងនៅយឺនយូរ ត្រូវធ្វើយ៉ាងណាក្តី ជាការសំដែងឲ្យមនុស្សចេះប្រយ្នត័ចាត់រឿងសេរកិច្ច តែជាសេដ្ឋកិច្ចដែលទាក់ទងទៅនឹងសីលធម៌។បានសេចក្តីថា មនុស្សនឹងទៅជាមនុស្សមានសីលធម៌ល្អត្រឹមត្រូវបាន លុះត្រាតែមានគ្រឿងឧបភោគ បរិភោគ សម្រាប់ផ្តល់សេចក្តីត្រូវការរបស់រាងកាយដែរ ។ សីលធម៌របស់មនុស្សពិតជាពិបាកនឹងកើតមានណាស់ បើសិនជាសេដ្ឋកិច្ចផ្ទាល់ខ្លួននៃមនុស្សម្នាក់ៗ ពុំមាន វឌ្ឍនភាព ឬពុំបានប្រព្រឹត្តនៅក្នុងភាពថ្លៃថ្នូរ ។ ហេតុនេះហើយ ទើបព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ បានបង្រៀនមនុស្សសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើសេដ្ឋកិច្ច ។

 សូមបញ្ជាក់ថា គំនោលសេដ្ឋកិច្ចនៃប្រយោជន៍ក្នុងបច្ចុប្បន្នរបស់ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទីមួយ គឺ ការខំប្រឹងប្រកបអាជីវកម្ម ឲ្យកើត ឲ្យមានទ្រព្យសម្បត្តិនោះ ត្រូវនិងគំនោលសេដ្ឋកិច្ចបឋម គឺ Production (ផលិតកម្ម) ។

ព្រោះវិជ្ជាសេដ្ឋកិច្ច ទើបកើតក្រោយព្រះពុទ្ធសាសនា ប្រហែលជាងមួយពាន់ឆ្នាំ ។ ចំណែកគំនោលទី២ គឺការចេះដឹង ស្គាល់ របៀបទុកដាក់ទ្រព្យ ដែលគេបានមក ហើយត្រូវនឹងគំនោលសន្សំសំចៃទ្រព្យសម្បត្តិ (Saving) ។

គំនោលទី៣ គឺការចេះសេពគប់មិត្ត មានចិត្តស្មោះត្រង់ មានភាពវ័យឆ្លាត មានគំនិតជួយគ្នាទៅវិញទៅមក ។ គំនោលនេះប្រៀបបាននិងអង្គការ សហគមន៍ សហករណ៍ ដែលមានការចាំបាច់ត្រូវជ្រើសរើស បុគ្គលដែលមានឧត្តមគតិខ្ពស់ ក្នុងចំណោមបុគ្គលជាសមាជិក ដើម្បីចាត់ការដឹកនាំ ក្នុងឋានៈជាក្រុមអភិបាល ឬគណៈកម្មការនាយក នៅក្នុងក្របខ័ណ្ឌនៃការអភិវឌ្ឍន៍ជីវភាពរបស់សមាជិកដោយប្រកាន់យកប្រយោជន៍រួមជាធំ។ គំនោលចុងក្រោយ គឺ ប្រើប្រាស់ ចាយវាយទ្រព្យសម្បត្តិ ឲ្យល្មមសមគួរដល់ឋានៈរបស់ខ្លួន ឬរស់នៅត្រឹមតែរបស់នោះ ដែល ភាសាសេដ្ឋកិច្ចហៅថា House hold budget ប្រែថា ថវិកាប្រចាំគ្រួសារ នេះសម្រាប់ឯកជន ។ បើរដ្ឋគេហៅថា

The nation economic budget ប្រែថា ថវិកាជាតិ ។ និយាយឲ្យខ្លី បានដល់ការពិនិត្យ ត្បិតត្បៀតចំណូលចំណាយ ឲ្យមានតុល្យភាពស្មើៗគ្នា ត្រូវនិងពាក្យពុទ្ធសាសនាថា សមជីវិតាដែលមានចែងក្នុងទិដ្ឋធម្មិកត្ថ ប្រយោជន៍បច្ចុប្បន្ននេះឯង។

ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធជា​ម្ចាស់​បរម​គ្រូ​នៃ​យើង​ទ្រង់​ត្រាស់​សម្ដែង​អំពី​ជំនួញ ៥​ប្រការ​ដែល​ពុទ្ធបរិស័ទ​ទាំង​ឡាយ​គួរ​វៀរចាក មិន​គួរ​ប្រព្រឹត្ត គឺ៖

១- សត្ថវណិជ្ជា ជួញ​គ្រឿង​សាស្ត្រាវុធ​សម្រាប់​ប្រហារ គឺ​ធ្វើ​គ្រឿង​សាស្ត្រាវុធ​នោះ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង ឬ​ឲ្យ​អ្នក​ដទៃ​គេ​ធ្វើ​ឲ្យ ឬ​បាន​មក​ដោយ​ហេតុ​ឯណា​មួយ​ហើយ​លក់​គ្រឿង​សាស្ត្រាវុធ​នោះ ។
២- សត្តវណិជ្ជា ជួញ​មនុស្ស គឺ​មនុស្ស​មិន​ត្រូវ​ជួញ​ដូរ​មនុស្ស​ជាតិ​ដូច​គ្នាដើម្បី​ធ្វើ​ជា​ទាសាទាសី​របស់​ជនណា​មួយ ឬសម្រាប់​បម្រើ​កាម​គុណ ឬ​ក៏​ក្នុង​រូប​បែប​ណា​មួយ​ឡើយ ។ មនុស្ស​ទាំង​អស់​មាន​សិទ្ធ​ស្មើ​គ្នា​ក្នុង​ការ​រស់​នៅ​មាន​សេរីភាព។
៣- មំសវណិជ្ជា ជួញ​សាច់ គឺ​ចិញ្ចឹម​នូវ​សត្វ​ទាំង​ឡាយ មាន​ជ្រូក​ជា​ដើម​លុះ​ដល់​សត្វ​ទាំង​ឡាយ​នោះ​ចម្រើន​ធំ​ឡើង​ក៏​សម្លាប់​យក​សាច់​លក់ ។

៤- មជ្ជវណិជ្ជា ជួញ​ទឹក​ស្រវឹង ឬ​គ្រឿង​ស្រវឹង គ្រឿង​ញៀន គឺ​ផ្សំ​គ្រឿង​ណា​មួយ​ឲ្យ​កើត​ឡើង​ជា​គ្រឿង​ស្រវឹង​ដោយ​ខ្លួន​ឯង ឬ​ទិញ​គេ​យក​មក​ហើយ​លក់​នូវ​ទឹក​ស្រវឹង គ្រឿង​ស្រវឹង​នោះ ។
៥- វិសវណិជ្ជា ជួញ​ថ្នាំ​ពិស ឬ​ថ្នាំ​ពុល គឺ​ចាត់​ចែង​ថ្នាំ​ពិស​ឲ្យ​កើត​ឡើង​ដោយ​ខ្លួន​ឯង ឬ​ឲ្យ​គេ​ផ្សំ​ឲ្យ ឬ​បាន​មក​ដោយ​ហេតុ​ឯណា​នីមួយ ហើយ​លក់​នូវ​ថ្នាំ​ពិស ថ្នាំ​ពុល​នោះ ។

ជំនួញ​៥​ប្រការ​នេះ​ឧបាសក ឧបាសិកា ពុទ្ធបរិស័ទ​មិន​គប្បី​ជួញ​ឡើយ​ព្រោះ​ជា​ហេតុ​នាំ​មក​នូវ​អសន្តិសុខ អសន្តិភាព ការ​ជួញ​នូវ​ជំនួញ​ទាំង​៥នេះ​មាន​ឈ្មោះថា មិច្ឆាជីវៈ ឬមិច្ឆាជីព ដែល​ផ្ទុយ​អំពី​សម្មា​អាជីវៈ ។

ធម៌នាំឱ្យកើតប្រយោជន៍៤យ៉ាងនេះកើតមានចំពោះបុគ្គលណា នឹងនាំក្តីចម្រុងចម្រើន នាំជោគជ័យដល់បុគ្គលនោះក្នុងបច្ចុប្បន្នជាតិនេះភ្លាម។
ធម៌ទាំងនេះឯង ជាប្រភព និងជាគ្រឹះយ៉ាងមាំ សម្រាប់បណ្ដុះបណ្ដាល និង ទ្រទ្រង់នូវអង្គការពិភពលោក អង្គការរដ្ឋ និងអង្គការគ្រួសារមួយៗ ឲ្យបានប្រកបដោយវឌ្ឍនធម៌ ចម្រើនរុងរឿង ។ បើខ្វះធម៌ណាមួយ អង្គការនោះៗ ត្រូវមានវិបត្តិមិនខាន ។ ក្នុងរដ្ឋមួយៗ មានអង្គការជាច្រើន ដូចជា សេដ្ឋកិច្ច សង្គមកិច្ច និងនយោបាយ ជាដើម។ផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច ដូចខាងឧស្សាហកម្ម និងពាណិជ្ជកម្ម បើអ្នកកាន់ការទាំងឡាយ ក្នុងពិភពលោក ខ្វះធម៌

ទី ១ គឺ ឧដ្ឋានសម្បទា កម្ជិលមិនប្រឹងប្រែងចំពោះករណីយកិច្ច រវល់តែប្រចាំគ្នា ច្រណែនគ្នា អំពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន មិនខំរវៃឧស្សាហកម្ម និងពាណិជ្ជកម្មឲ្យដើរទាន់សម័យទេ សេដ្ឋកិច្ចមិនត្រូវអមតៈបានឡើយ ព្រោះនៅមានការកុហកបោកប្រាស នៅមានអំពើពុករលួយ លួចប្លន់កេងកិប សូកស៊ីសំណូក ច្របូកច្របល់ក្នុងដំណើរជីវិត ត្រូវសិក្សាបង្កើតថ្នាក់ឲ្យដល់កម្រិតសីលសិក្ខា បានដល់ការសិក្សាតាមមគ្គសច្ចវិទ្យា ត្រង់ទី ៣ ទី ៤ និងទី ៥ គឺ សម្មាវាចា សម្មាកម្មន្គៈ សម្មាអាជីវៈ ជាច្រើនឆ្នាំទៀតដរាប ដល់អប់រំចរិយាមារយាទឲ្យបានថ្លៃថ្នូរ ស្អាតបរិសុទ្ធ ដែលហៅថា អរិយចរិយា។
បើមានឧដ្ឋានសម្បទា ហើយខ្វះអារក្ខសម្បទា មានការខ្ជះខ្ជាយ មិនត្រួតពិនិត្យឲ្យដល់ទីកន្លែង ចេះតែប្រចាំ បណ្ដាក់គ្នា ម្នាក់អាងលើម្នាក់ នៅតែក្នុងការិយាល័យ រំពឹងតែលើក្រដាស លើបញ្ជីនោះ ផលនៃឧស្សាហកម្ម និងពាណិជ្ជកម្មត្រូវខូចខាត សេដ្ឋកិច្ចត្រូវធ្លាក់ចុះ។
បើមានធម៌ទាំងពីរនេះហើយ ប៉ុន្តែខ្វះធម៌ទី ៣ គឺកល្យាណមិត្តតា មានការទាក់ទងជាមួយអ្នកលក់ អ្នកទិញ ជាមនុស្សទុច្ចរិត មានការគៃបន្លំ និងនាំគៃបន្លំដោយហេតុណាមួយ ឬក៏មានសហការីរបស់ខ្លួន ជាមនុស្សពុករលួយ ត្រូវជើងនឹងអ្នកទិញ ឬអ្នកលក់ ធ្វើឲ្យខូចខាតផលឧស្សាហកម្ម ពាណិជ្ជកម្មនោះ សេដ្ឋកិច្ចត្រូវធ្លាក់ចុះ។
បើមានធម៌ទី ១ ទី ២ ទី ៣ នេះគ្រប់គ្រាន់ហើយ នៅខ្វះធម៌ទី ៤ គឺ សមជីវិតា មានការចំណាយច្រើនជាងចំណូល ដោយការខ្ជះខ្ជាយ ឬដោយប្រើបុគ្គលិកច្រើនហួសដែលបណ្ដាលមកពីមិនចេះប្រើ គឺអំពើដែលគេធ្វើតែម្នាក់កើត យើងធ្វើ ៤ ឬ ៥ នាក់ទើបកើត ហើយមិនល្អទៀត ឬទិញរបស់មួយមុខៗ ចូលច្រើនហួស ដើម្បីបានភាគរយអំពីអ្នកលក់ ឯរបស់ដទៃទៀតគ្មានលុយទិញគ្រប់គ្រាន់ ដែលនាំឲ្យរអាក់រអួលដំណើរឧស្សាហកម្ម ពាណិជ្ជកម្មនោះ សេដ្ឋកិច្ចត្រូវធ្លាក់ចុះ។
កាលបើសេដ្ឋកិច្ចធ្លាក់ចុះ ព្រោះខ្លួនខ្វះសមត្ថភាព ឬព្រោះខ្លួនទុច្ចរិតហើយ ខំតម្លើងតម្លៃទំនិញដើម្បីទប់ទល់នោះ រឹតតែនាំឲ្យចង្រៃធំដល់សង្គមជាតិ អ្នកប្រើប្រាស់ថែមទៀត ។ ទិដ្ឋធម្មិកធម៌នេះ មានន័យធំទូលាយគ្រប់ករណីកិច្ចទាំងអស់របស់អ្នកពិភពលោក ដូចបាននាំកូនចំណុចតូចមួយខាងលើនេះជានិទស្សនៈស្រាប់។​

(ការងារមានប្រយោជន៍គួរខំធ្វើ វិជ្ជាចេះស្ទើរគួរខំបំពេញ អកុសលមាននៅក្នុងខ្លួនគួរលះចេញ ជំនួញមានចំណេញគួរខំជួញ។)